W Kościele istnieje wiele rodzajów wspólnej modlitwy: Eucharystia, Liturgia Godzin(Brewiarz), Nabożeństwa (majowe, czerwcowe, Różaniec, Droga Krzyżowa, Litanie). Są to tradycyjne formy liturgiczne obecne w Kościele od wielu lat, czasami kilkaset. Kościół nie ustawał w nasłuchiwaniu natchnień od Ducha Św i cały czas stawiał sobie pytanie: jak Bóg chce, by obecnie było przekazywane Jego Słowo. Z inspiracji Soboru Watykańskiego II powstała tzw. Liturgia Słowa, spotkane modlitewne jest jedną z form tej liturgii.
Specyfika spotkania modlitewnego:
1. Jest współtworzone przez wszystkich uczestników : to nie jest publiczna modlitwa osobista animatora
– Każdy może się włączyć, każdy jest ważny,
– To jest też dar dla innych – słuchamy Boga mówiącego przez drugiego człowieka
– Budujemy relacje, a więc budujemy Kościół (realizujemy powołanie Boga względem nas)
– Gdy służymy sobie wzajemnie darami (muzyczny, organizacja przestrzeni, dar modlitwy, dar nauczania) ujawniają się kolejne charyzmaty, którymi zostaliśmy obdarowani
2. Duch Św prowadzi modlitwę, a więc nie ma stałego schematu, ustalonych formuł, gestów, ale składa się z pewnych określonych elementów, które pojawiają się w określonym, rozeznanym przez prowadzącego spotkania porządku. Tak więc Duch Św jest duchem porządku, a nie utartych schematów, które się kiedyś sprawdziły, więc je powtarzamy.
– Wszyscy uczestnicy, nie tylko prowadzący spotkanie, są otwarci na natchnienia Ducha Św.
– Spotkanie jest rozeznawane przed i w trakcie.
3. Wiara w obecność żyjącego i działającego Jezusa. To dla Niego tu jesteśmy, koncentracja na Jego osobie.
4. Przewaga modlitwy uwielbienia
– Jezus nie potrzebuje oddawania Mu chwały, nieoddawanie mu chwały nie umniejsza Jego wielkości, ale to jest potrzebne nam – otwiera na łaskę, podnosi nas na duchu, pomaga lepiej przeżywać inne formy liturgii
– Bóg jest godzien chwały, skoro tak, to uwielbiamy: radośnie, żywo, Bóg rzeczywiście zmartwychwstał
5. Modlitwy osobiste są wypowiadane spontanicznie i na głos
– Tego nie ma w innych liturgiach
– To mają być natchnienia Ducha a nie nasze osobiste przemyślenia. Bóg chce mówić przez nas, dajmy mu szansę, uznajmy Jego natchnienia za lepsze od naszych własnych. Spotkanie prowadzone przez Ducha jest porywające, inspirujące, ciekawe, to czuć.
6. Modlitwa tu i teraz – spotkanie odbywa się w konkretnej sytuacji życiowej, w modlitwach odnosimy się do tego, czego obecnie doświadczamy, co się teraz dzieje w naszym życiu. Chodzi o nasze aktualne poruszenia a nie te sprzed kilku tygodni
7. Modlitwa równoczesna – jest to specyfika Odnowy. Modlimy się modlitwą osobistą, ale nie indywidualnie, a wspólnotowo. Wszyscy w tym samym czasie modlą się spontanicznie, własnymi słowami lub w językach. To otwiera na charyzmaty Ducha Św.
8. Konieczność odpowiedzi na Słowo Boże
– Bóg mówi poprzez Słowo
– Słowo to centrum spotkania, na tym się koncentrujemy
– Skoro Bóg mówi, to trzeba na to odpowiedzieć, jak w rozmowie
– Odnieść do swojego życia
– Modlitwa odpowiedzi na Słowo, jeśli Słowo porusza, to znaczy, że Bóg nas zaprasza do odpowiedzi – tym się objawia poważne traktowanie Boga
