Charyzmaty nadzwyczajne: dar języków

Charyzmaty albo ich brak nie świadczy o świętości danej osoba, a raczej o jej otwartości. Osoba, która widzi swoją grzeszność, łatwiej otwiera się na charyzmaty.

Dar języków jest najpowszechniejszym charyzmatem, ale też wydaje się najdziwniejszy.

Sam Jezus zapowiedział ten dar: Tym zaś, którzy uwierzą, te znaki towarzyszyć będą: w imię moje złe duchy będą wyrzucać, nowymi językami mówić będą. (Mk 16, 17)

Dar języków objawił się w Kościele następująco: Nagle dał się słyszeć z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, w którym przebywali. Ukazały się im też języki jakby z ognia, które się rozdzieliły, i na każdym z nich spoczął jeden. I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić. Przebywali wtedy w Jerozolimie pobożni Żydzi ze wszystkich narodów pod słońcem. Kiedy więc powstał ów szum, zbiegli się tłumnie i zdumieli, bo każdy słyszał, jak przemawiali w jego własnym języku. «Czyż ci wszyscy, którzy przemawiają, nie są Galilejczykami?» – mówili pełni zdumienia i podziwu. «Jakżeż więc każdy z nas słyszy swój własny język ojczysty? – Partowie i Medowie, i Elamici, i mieszkańcy Mezopotamii, Judei oraz Kapadocji, Pontu i Azji, Frygii oraz Pamfilii, Egiptu i tych części Libii, które leżą blisko Cyreny, i przybysze z Rzymu, Żydzi oraz prozelici, Kreteńczycy i Arabowie – słyszymy ich głoszących w naszych językach wielkie dzieła Boże». (Dz 2, 2-11)

Był to powszechny dar do końca I w. n. e. (widać to w życiorysach świętych, np. Św. Franciszek)

Dar języków jest to modlitwa, najczęściej uwielbienia. Nie jest to forma przekazywania treści: Ten bowiem, kto mówi językiem, nie ludziom mówi, lecz Bogu. Nikt go nie słyszy, a on pod wpływem Ducha mówi rzeczy tajemne. Ten zaś, kto prorokuje, mówi ku zbudowaniu ludzi, ku ich pokrzepieniu i pociesze. Ten, kto mówi językiem, buduje siebie samego, kto zaś prorokuje, buduje Kościół. (1 Kor 14, 2-4)

A więc nie mówimy w sposób zrozumiały, ani dla kogoś, ani dla samych siebie, to są słowa, które Duch Św chce, abyśmy wypowiadali Bogu, to On układa tę modlitwę, na ten moment, dla tej osoby, to sam Bóg wkłada słowa w usta, które najlepiej wyrażą to, co ma być wypowiedziane. Wypowiadamy niewypowiedzialne.

Porównanie: Małe dziecko bawi się kafelkami Scrabble, nie zna literek, ale chce napisać coś miłego dla mamy, mama pomaga mu zbudować zdanie: KOCHAM MOJĄ MAMUSIĘ. Dziecko się cieszy, bo mama mu pomogła wyrazić to, czego samo nie umie w sposób który ona zna i rozumie, wyrazić jego miłość względem niej samej. I to ona w zasadzie napisała to zdanie, ale wiedziała co dziecko chce wyrazić.

Człowiek modlący się darem języków nie wpada w trans, jest w pełni wolny, zaczyna i kończy kiedy chce, w pełni władz umysłowych.

Wyróżniamy następujące warianty dary języków:

  • glosolalia – mówienie w językach, mówienie Bogu a nie ludziom
  • xenolalia (xenoglossia) – przemawianie w nieznanym sobie języku istniejącym lub nieistniejącym (np. już wymarłym), ale ktoś to rozumie, można to dosłownie przetłumaczyć
  • jubilacja – śpiew w językach

Modlitwa w językach jest przydatna w przezwyciężaniu pokus, w modlitwie wstawienniczej: Podobnie także Duch przychodzi z pomocą naszej słabości. Gdy bowiem nie umiemy się modlić tak, jak trzeba, sam Duch przyczynia się za nami w błaganiach, których nie można wyrazić słowami. Ten zaś, który przenika serca, zna zamiar Ducha, [wie], że przyczynia się za świętymi zgodnie z wolą Bożą. (Rz 26-27)

Ważne jest nasze nastawienie: nie kombinujemy po swojemu, staję się jak dziecko przed Bogiem, nie wstydzę się ośmieszyć przed nim. Mówi się że dar języków jest bramą do kolejnych charyzmatów: otwiera na działanie Ducha Świętego i na jego charyzmaty. Nie boję się iść za Jego natchnieniem, za Jego prowadzeniem.

Dar języków otrzymuje się zasadniczo podczas modlitwy o Odrodzenie w Duchu Św. (na przykład podczas rekolekcji REO), jeśli nie modlimy się językami, to nie oznacza, że nie otrzymaliśmy tego daru. On jest dla wszystkich, pytaniem jest, czy chcemy go otrzymać, czy chcemy go przyjąć, czy chcielibyśmy się w ten sposób modlić. Nic nie zrobimy bez Ducha Św. ale On również niczego nie zrobi bez nas. Trzeba spróbować. A do tego potrzeba naszej woli i naszego działania. (Dopisek: należy otworzyć usta i wydać głos)

Kiedy można się modlić w językach?

  • Zawsze, ale tak żeby nie budzić sensacji, niezdrowego zainteresowania.
  • Kiedy jesteśmy zmęczeni, przechodzimy trudności, ciężko nam zebrać myśli
  • Przed ważnymi decyzjami, by otworzyć się na Ducha Świętego i Jego prowadzenie

Czy można utracić dar języków? Tak, dary nie są dane na zawsze, nieużywane zanikają.

Jakie mogą być przeszkody w otwarciu się na dar języków:

  1. ludzka pycha, skupienie na sobie i tego jak chcemy się prezentować – nie będę się modlił językami, bo to głupio będzie wyglądać w oczach innych ludzi. Dar języków kruszy moją pychę, wyzbywam się swojej erudycji, elokwencji, mądrości, błyskotliwości, obrazu siebie jako poważnej, zrównoważonej osoby
  2. nadmierna chęć kontrolowania – chcemy po swojemu, nie poddajemy się Duchowi Świętemu, bo lubimy mieć wszystko pod swoja własną kontrolą
  3. niewiedza – dar języków to nie trans, on sam nie przyjdzie, potrzebna nasza współpraca