Jedną z charakterystycznych cech wspólnot Odnowy w Duchu Świętym jest szczególna relacja z trzecią osobą Trójcy Świętej, czyli z Duchem Świętym za czym idzie otwartość na Jego dary i charyzmaty. W pierwotnym Kościele posługa charyzmatami Ducha Świętego była na porządku dziennym, z biegiem czasu praktyka ta coraz bardziej zanikała. Na przełomie XIX i XX wieku, a dokładnie w Nowy Rok 1900 r. Papież Leon XIII modlił się, aby wiek XX stał się szczególną przestrzenią działania Ducha Świętego, a w czasie Soboru Watykańskiego II papież Jan XXIII wołał o nowe wylanie Ducha Świętego. To właśnie podczas tego soboru Kościół Katolicki otrzymał odnowione fundamenty teologii Ducha Świętego i Jego charyzmatów.
Dary Ducha Świętego – KK definiuje je następująco: „Są one trwałymi dyspozycjami, które czynią człowieka uległym, by iść za poruszeniami Ducha Świętego. ” Są niezbędne, aby móc prowadzić życie chrześcijańskie, są dane, by budować wiarę danej osoby, a więc maja służyć osobie obdarowanej. Otrzymujemy je podczas sakramentu chrztu św. a w pełni możemy z nich korzystać po przyjęciu sakramentu bierzmowania. Biblijne źródło znajduje się w księdze Izajasza: Iz 11,2. Jest tam podana zamknięta lista siedmiu darów, oznacza to, że każdy chrześcijanin otrzymuje zawsze dokładnie ten sam zestaw darów, chociaż to od niego zależy, czy z niego korzysta 🙂
- Dar mądrości – boża perspektywa (myślenie, patrzenie wg hierarchii bożych wartości)
- Dar rozumu – boża logika (dostrzegamy głęboki sens w prawdach objawionych)
- Dar rady – słuszne decyzje (pożyteczne dla życia wiecznego)
- Dar męstwa – odwaga i wytrwałość w ucisku
- Dar umiejętności (wiedzy) – rozpoznawanie bożego planu, sposobu działania w świecie
- Dar pobożności – dziecięctwo boże, zaufanie
- Dar bojaźni bożej – lęk nie przed karą za grzech lecz przed grzechem czyli odłączeniem od Boga
Owoce Ducha Świętego – tak zwane pierwociny wiecznej chwały, doskonałości, które kształtuje w nas Duch Święty. Owoców nie otrzymujemy w darze, one się w nas kształtują, dojrzewają, gdy żyjemy korzystając z darów Ducha Świętego. Ich lista jest podana w Liście do Galatów (Ga 5, 22-23):
- miłość
- radość
- pokój
- cierpliwość
- uprzejmość
- dobroć
- wspaniałomyślność
- łaskawość
- wierność
- skromność
- wstrzemięźliwość
- czystość
Charyzmaty – (od gr. charis – tłum. łaska, dar darmo dany) – są to szczególne (a więc różne dla każdego) dary łaski darmo dane (niezasłużone, nie da się na nie zapracować) dla służby wspólnocie (nie budują obdarowanego tylko tych, którym on służy). Jest ich nieskończenie wiele, ich niepełna lista znajduje się w 1 Kor 12, 8-10, 1 Kor 11, 28- 31, Rz 1, 6-8.
| dary Ducha Świętego | charyzmaty Ducha Świętego | |
| budują: | obdarowanego | wspólnotę |
| ilość: | 7 | nieskończenie wiele |
| każdy dostaje te same | każdy dostaje różne | |
| źródło: | Iz 11, 2 | 1 Kor 12, 8-10, 1 Kor 11, 28- 31, Rz 1, 6-8 |
- Charyzmaty nie mogą być celem samym w sobie, są środkiem w służbie budowania Kościoła czyli Mistycznego Ciała Chrystusa. Ujawniają się przede wszystkim podczas głoszenia Dobrej Nowiny (np. uzdrowienie nie następuje po to, by uzdrowiony poczuł się lepiej, ale by doświadczył bożej miłości, bożej troski o jego osobę a przez to mógł się zwrócić ku Bogu, dawcy daru uzdrowienia i zacząć budować z Nim bliską relację)
- Każdy chrześcijanin może otrzymać każdy dar, Bóg rozdziela dary tak jak sam chce
- Nie można sobie przypisywać danego charyzmatu na stałe, uznać że skoro raz się objawił, to już będziemy mieli go na zawsze, traktować go jak naszą własność
- Charyzmaty powinny być rozeznawane (w działaniu: nie czekam aż otrzymam dany charyzmat i dopiero będę się nim posługiwać, tylko najpierw działam i patrzę, czy Bóg ze mną współdziała, czy udziela mi charyzmatu w danej posłudze) i potwierdzane we wspólnocie (to nie ja sam mówię – mam taki a taki dar, tylko inni, wobec których on się objawił, mówią mi „tak to było od Boga, to mnie dotknęło, Twoje działanie przyniosło dobro”)
- Charyzmaty powinny być przyjęte (przyjmuję, co Bóg mi daje, a nie wybrzydzam, że wolałbym inny charyzmat)
Przeszkody w otwarciu na charyzmaty:
- brak jedności – posługiwanie charyzmatem w oderwaniu od wspólnoty Kościoła (posłuszeństwo zasadom posługiwania danym charyzmatem, rozeznawanie charyzmatu we wspólnocie, posługa dla wspólnoty)
- brak przebaczenia – zamknięte serce ogranicza naszą dyspozycyjność
- brak uzdrowienia wewnętrznego – zagrożenie, że posługa może stać się polem do potwierdzania swojej wartości, szukania siebie, a nie bezinteresowną służbą drugiemu człowiekowi, jeśli sami jesteśmy nieuporządkowani możemy wręcz zaszkodzić, np. proroctwo może stać się narzędziem manipulacji drugim człowiekiem, nasze lęki i kompleksy mogą spowodować wycofanie w razie niepowodzeń i odrzucenia
- brak osobistego życia duchowego – osobista relacja z Panem jest bardzo ważna, gdyż w przeciwnym razie zamiast iść za wskazaniami Ducha świętego łatwo można ulec swoim własnym odczuciom i pobożnym życzeniom
- brak wiedzy – nie zdajemy sobie sprawy, czym jest charyzmat, że go mamy, ze możemy go rozwijać, jak możemy to robić
- brak zgody na dar który mamy – bo wolimy inny
Charyzmaty dzielimy na zwyczajne i nadzwyczajne, nie oznacza to jednak, że jedne są ważniejsze od drugich, że nadzwyczajne górują nad zwyczajnymi. Zarówno jedne jak i drugie są bardzo potrzebne wspólnocie Kościoła i należy tak samo pragnąć jednych jak i drugich, z taką samą wdzięcznością przyjmować jedne jak i drugie, troszczyć się o ich rozwój, dbać o czystość intencji ich sprawowania.
- charyzmaty nadzwyczajne – to takie, których działaniu towarzyszą działania nadprzyrodzone, wychodzące poza normalne zdolności ludzkie, np. proroctwo, uzdrawianie, czynienie cudów
- charyzmaty zwyczajne – to takie których działaniu nie towarzyszą działania nadprzyrodzone, bazują na naszych naturalnych ludzkich talentach i zdolnościach, np. śpiew, zajmowanie się dziećmi, przemawianie, obsługa sprzętu 😉
Pytania do grupek dzielenia:
- Jakie charyzmaty zwyczajne w sobie rozpoznaję lub jakie chciałabym dostać/rozwijać? (podpowiedź: szukam swojego naturalnego obdarowania, patrzę na moje powołanie, na moje wykształcenie, zawód, stan – które te obszary mogą stanowić pole działania Ducha Świętego we mnie dla innych osób, np. mogę głosić, pocieszać, słuchać, grać na instrumencie, opiekować się kimś jako czynność, jako powinność, obowiązek ale gdy Duch Święty da mi swoją moc, będę to robić tak, że inni będą czuli się wyjątkowo obdarowani przez te moje działanie, będzie można powiedzieć, że rzeczywiście Bóg przeze mnie działa dla dobra drugiej osoby)
- Szeregi której diakonii mógłbym zasilić?
(podpowiedź: mamy diakonie muzyczną, liturgiczną, gospodarczą, techniczną, modlitwy osłonowej, modlitwy wstawienniczej – opisy diakonii w zakładce o nas->diakonie, chodzi o chęć rozwijania się w danej dziedzinie, nie ma żadnych wymagań, wszystko będzie wytłumaczone, jak już się określimy, można kilka, można też na próbę, można zmieniać, dopisywać si, wypisywać 🙂 można proponować coś nowego)
