Idźcie i głoście

Lata 2013-2017 – specjalny program duszpasterski rozpisany na 4 lata pt.:

„Przez Chrystusa, z Chrystusem, w Chrystusie. Przez wiarę i chrzest do świadectwa”.

  • 2013/2014 – kerygmat „Wierzę w Syna Bożego”
  • 2014/2015 – nawrócenie „Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię”
  • 2015/2016 – chrzest jako nowe życie „Nowe życie w Chrystusie”
  • 2016/2017 – świadectwo „Idźcie i głoście!”

Wizja hierarchów Kościoła w Polsce prowadziła przez doświadczenie wiary, nawrócenia oraz chrztu ku postawie apostolstwa. Stąd tegoroczny program zwraca uwagę przede wszystkim na wezwanie do ewangelizacji. Należy pogłębić misyjność Kościoła (do wewnątrz – zapał we wspólnotach i na zewnątrz – wyjście do tych, którzy utracili łączność z Kościołem). Nie jest to tylko zadanie księży ale i świeckich, nie tylko w krajach Afryki, ale też tu, gdzie mieszkamy, pracujemy, w naszych parafiach.

Jak to się do tej pory działo, inicjatywy Kościelne (odgórne i wspólnotowe):

  • rekolekcje kerygmatyczne w parafiach
  • biblijne ożywienie duszpasterstwa
  • prowadzenie pogłębionej i rozszerzonej katechezy dla dorosłych przed chrztem dziecka
  • Orszak Trzech Króli, Droga krzyżowa ulicami miasta, procesja na Boże Ciało
  • ewangelizacje miasta
  • wieczory adoracyjne
  • koncerty uwielbieniowe, seanse filmów ewangelizacyjnych, happeningi uliczne, koncerty kolęd, jasełka
  • chodzenia po dwoje od domu do domu i głoszenie realizowane przez niektóre wspólnoty

Czy ja mogę być ewangelizatorem?

– Tak, nawet muszę:

„Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna i Dycha Św.” (Mt 28, 19).

„Nie jest dla mnie powodem do chluby to, że głoszę Ewangelię. Świadom jestem ciążącego na mnie obowiązku. Biada mi, gdybym nie głosił Ewangelii” (1 Kor 9, 16).

Jesteśmy odpowiedzialni za innych ludzi przed Chrystusem, my, którzy Łaskę wiary otrzymaliśmy darmo, bez żadnych zasług, też zapewne ktoś nam ją przekazał, niech nasze apostolstwo będzie wyrazem wdzięczności za łaskę wiary. Zauważmy ów nakaz „idźcie i nauczajcie” oznacza posłanie, polecenie, to nie jest tak, że Jezus mówi, jeśli czujecie taką potrzebę, to głoście, dobrze by było, gdybyście głosili. Mówi jasno i wyraźnie: „idźcie i nauczajcie”. Jeżeli modlimy się o rozeznanie woli Pana, to możemy mieć pewność, że głoszenie Dobrej Nowiny jest zgodne z wolą Bożą i każdy chrześcijanin powinien mieć to na uwadze. Adhortacja o misji i powołaniu świeckich Christifideles laici podkreśla, że wokół zadania głoszenia Ewangelii koncentruje się cała misja Kościoła, Kościoła, czyli nas, każdej osoby, każdej wspólnoty.

Najpierw autoewangelizacja: wielokrotne podejmowanie modlitwy prośby do Ducha Św. o napełnienie, musimy kontemplować Jezusa, wpatrywać się w Niego jako pierwszego misjonarza, naśladować go na każdym kroku (w wierze, w zażyłości z Ojcem, w poddaniu się Jego woli, w wystrzeganiu się zła i pokus, w gorliwości głoszenia, w wychodzeniu do ludzi, w miłości, aż po sam krzyż). Apostolstwo to skutek i owoc naszego zjednoczenia z Chrystusem w chwili chrztu św. Naturalne następstwo doświadczenia miłości i działania Boga w naszym życiu – chęć podzielenia się z innymi, wynikająca z chrześcijańskiej postawy miłości bliźniego, pragnienia dla niego tego, co najlepsze.

„Nie możemy być spokojni, gdy pomyślimy o milionach naszych braci i sióstr, tak jak my odkupionych krwią Chrystusa, którzy żyją nieświadomi Bożej miłości”. (Jan Paweł II, Redemptoris Missio nr 86)

Ewangelizacja jest darem od Pana, który otrzymaliśmy wraz z Duchem Świętym. To właśnie Duch uzdalnia nas do korzystania i posługiwania tym darem. Czy zatem godzi się zmarnować ten dar przez nasze lenistwo czy lęk?

Ewangelizacja w Odnowie w Duchu Św.:

(…) celem naszych grup modlitewnych nie ma być tworzenie miłej atmosfery, ale głoszenie Jezusa innym. Duch Święty udziela się nam właśnie po to, by nas uzdolnić do całkowitego poddania się Jezusowi i do głoszenia Dobrej Nowiny.
My, jako Odnowa, nawet nie tyle, że możemy, ale musimy dzielić się z innymi naszym doświadczeniem przeżycia Chrztu w Duchu Św, jak zmieniło się nasze życie, jak Bóg działa, od kiedy wyznaliśmy Jezusa naszym Panem i Zbawicielem, jakie rany cielesne, psychiczne i duchowe Jezus uzdrowił, jakiego pokoju i radości doświadczamy jako owoców działania i posługiwania darami Ducha Św, które rozeznaliśmy. To jest właśnie nasze zadanie. Dajemy przez to świadectwo, że nasze doświadczenie zesłania Ducha Świętego jest równie autentyczne, jak u apostołów, że my również otrzymaliśmy moc, by świadczyć o Chrystusie. Ten ewangelizacyjny charakter przejawia się w przekazywaniu innym doświadczenia zbawienia już teraz, w dzieleniu się z innymi osobistym doświadczeniem podstawowej prawdy chrześcijaństwa, a mianowicie, że Jezus jest Panem.

Podstawową i najbardziej kompletną formą ewangelizacji są nasze rekolekcje kerygmatyczne czyli REO:

REO zmierza do odnowienia łaski sakramentów już przyjętych: chrzest i bierzmowanie. Chodzi o ponowne odkrycie z radością bogactwa, które do nas należy przez chrzest i które może leży nietknięte od czasu chrztu. A więc jest to ewangelizacja osób ochrzczonych i bierzmowanych, którzy pragną pogłębić swoją relację z Jezusem albo żyją na uboczu Kościoła nie angażując się w posługi na jego rzecz, albo w ogóle żyją w odłączeniu od niego i pozbawiają się dobrowolnie działania Łaski Bożej udzielanej poprzez Sakramenty. Ewangelizacja na REO to nie tylko głoszenie nauki o Chrystusie, wymagań które stawia chrześcijańskie życie, rekolekcje te przede wszystkim zmierzają do tego, by doprowadzić ludzi do osobistego spotkania z Chrystusem, który żyje i działa tu i teraz i ma moc działania cudów nie tylko na kartach Ewangelii ale tu i teraz w naszym życiu. Nie tylko może dać nam zbawienie w życiu wiecznym, ale możemy doznać życia w Łasce już dziś, dostąpić uzdrowienia fizycznego, psychicznego i duchowego, wyzwolenia od grzechu już dziś. Namacalnie.

Elementy REO:

  • głoszenie kerygmatu – prostowanie tego, co jest źle rozumiane, zapomniane
  • modlitwa wspólnoty – jest to swoisty kanał Łaski, ważne jest, aby rekolekcje były przeprowadzone przez wspólnotę i modlitewnej asyście
  • nasze świadectwo – okazja do opowiedzenia, jak Bóg działa i zbawia mnie tu i teraz, jak wypełnia swoje obietnice zawarte w Piśmie Św. już dziś a nie dopiero po śmierci
  • modlitwa osobista z Pismem Św. – dla wielu uczestników być może to będzie pierwsze takie doświadczenie, tak ważne dla każdego chrześcijanina
  • grupy dzielenia – 1. świadectwo animatora 2. swoboda wypowiedzi na temat zadawanych pytań. Pytania są sformułowane tak, by prowadziły do refleksji na temat dotychczasowego życia – wypowiedzenie się głośno na dany temat pomaga uświadomić sobie samemu to, co wewnętrznie przezywam w sercu (kierunek serce->myśli-> słowa) i zachęci do podjęcia ukierunkowanych świadomie działań na rzecz pragnień serca(słowa->działanie), czyli toruje drogę ku temu by urzeczywistnić swoje skrywane wewnątrz pragnienia. 3. Bóg przemawia do uczestników przez innych, a także doświadczają tego, że sami są narzędziami w ręku Boga. Kiedy dzielą się własnymi przeżyciami, gdy dają świadectwo o Bożej dobroci i miłości to przez te słowa On może działać na innych ludzi
  • modlitwy:
    – uznanie Jezusa Panem i Zbawicielem
    – Modlitwa o uzdrowienie wewnętrzne
    – Modlitwa o odnowienie darów Ducha Św.
    Nie są one niczym nowatorskim, ale pozwalają Bogu zadziałać w naszym życiu, przemieniać je, udzielają nam Jego mocy do mierzenia się ze wszystkimi trudnościami, które napotykamy na drodze naszego życia. Nie chodzi o to, że bez przeżycia tych modlitw Jezus nie będzie chciał do nas przyjść, ale one otwierają nas na Jego przyjęcie, on zawsze chce, tylko my mu nie pozwalamy.