Kościół

Kościół jest wspólnotą ludzi wierzących, wspólnotą z Bogiem i ludzi ze sobą. Kościół to wspólnota wiary i miłości, którą Duch Święty prowadzi ku ostatecznemu wypełnieniu. Niewidzialna jedność w Duchu Świętym staje się widzialna w zrealizowanej, miłującej się wspólnocie ludzi. To zjednoczenie istniejące między ludźmi staje się znakiem działającego i zbawiającego Boga.

Pismo Święte przedstawia nam kilka obrazów tego jak należy pojmować Kościół:

  1. owczarnia – Jezus – dobry pasterz – gromadzi owce – swój lud – prowadzi je na dobre łąki, wiedzie po właściwych ścieżkach, owce znają głos pasterza, słuchają go i idą za nim. (J 10, 1-10)
  2. Boża rola / Boża budowla – zbudowana na fundamencie, którym jest Jezus, Bóg sam ją zamierzył, zaprojektował i teraz sam ja buduje, według swojego planu. (1 Kor 3, 9-15)
  3. świątynia Ducha Świętego – Kościół jest obecnością Boga wśród ludzi (poprzez działanie Ducha Świętego) (1 Kor 3, 16)
  4. Oblubienica Chrystusa – Jezus jest oczekiwanym, wytęsknionym panem młodym, a Kościół Jego oblubienicą, która się przygotowuje na zaślubiny (Ap 19, 7)
  5. mistyczne Ciało Chrystusa – Jezus Jest głową, a ludzie Jego członkami, jest różnorodność członków, każdy ma inną funkcję, żaden nie jest niepotrzebny. Całym ciałem zarządza głowa, bez niej ciało nie może funkcjonować: trwamy w Kościele tylko wtedy, gdy jesteśmy zjednoczeni z Chrystusem, gdy odcinamy głowę, następuje śmierć wszystkich członków. (1 Kor 12, 12-31)

Kościół możemy podzielić na dwie części:

  1. pielgrzymujący – my, wciąż w drodze do zjednoczenia, Duch Święty nas ożywia, jednoczy, poucza, oświeca, prowadzi, umacnia…
  2. chwalebny – osiągnął już zjednoczenie z Chrystusem

Cechy Kościoła:

  1. jeden – jest jeden Chrystus, więc może być tylko jego ciało. Bóg w Trójcy Świętej jest zasadą i źródłem jedności Kościoła. Widzialne znaki jedności Kościoła to:
    – jeden chrzest
    – jedna wiara
    – sprawowanie kultu, zwłaszcza sakramentów
    – trwanie w sukcesji apostolskiej
    Kościół wg zamysłu Boga ma gromadzić cały jego lud – Lud Boży. Powołanie do Ludu Bożego Sobór Watykański II w Konstytucji Dogmatycznej o Kościele Lumen gentium tłumaczy w rozdziałach 14-16 opisem, który można przedstawiać obrazem koncentrycznie rozchodzących się kręgów różnych grup ludzi:
    W centrum znajdują się wierni katolicy, którzy w całości przyjmują przepisy Kościoła i wszystkie ustanowione w nim środki zbawienia. Ci w pełni przynależą do Kościoła.
    Dalej są katechumeni, którzy za sprawą Ducha Świętego z wyraźnej woli swojej pragną być wcieleni do Kościoła, już dzięki temu pragnieniu są z nim w łączności.
    Na kolejnym kręgu znajdują się chrześcijanie, czyli wyznawcy Chrystusa, ochrzczeni, oni są związani z Kościołem przez cześć, którą mają wobec Pisma Świętego, oni również prawdziwie mają Ducha Świętego, który się u nich objawia. To On ich prowadzi, kierunkuje i jest nadzieja dla nich, że w końcu zostaną wcieleni do jednego Kościoła. Dalej opisywani są ci, którzy wierzą w jednego Boga, a wiec w pierwszej kolejności Żydzi, ale również muzułmanie. Aż wreszcie mamy tych, którzy nie z własnej winy nie znają Boga, ale pragną prawdy i szukają jej po omacku – ci również są przyporządkowani do Ludu Bożego, Bóg udziela im niezbędnej pomocy, by mogli Go odnaleźć.
  2. święty – Chrystus – twórca Kościoła – jest święty i Kościół Chwalebny jest święty, tam wszyscy są już święci. Kościół pielgrzymujący jest wezwany do świętości, świętość to nasze zadanie. W rzeczywistości Kościół składa się ze słabych i grzesznych ludzi, to obecność Boga w nim czyni go świętym i uświęca jego członków.
  3. powszechny = katolicki. Jego powszechność polega na na tym, że Jezus umarł za wszystkich, dla każdego jest miejsce w Kościele. Nie możemy mieć całkowitej pewności co do losów człowieka, który umiera niepojednany z Bogiem. Każdy człowiek w ostatniej chwili swojego życia ma możliwość zwrócenia się do Boga.
  4. apostolski – zbudowany na fundamencie Apostołów, którzy otrzymali prawdę Boga objawioną przez Chrystusa i w Chrystusie. To nie sami Apostołowie sobie założyli Kościół, tylko sam Jezus ich ustanowił, powierzył im tworzenie i rozszerzanie Kościoła. Kościół strzeże i utrzymuje tę apostolską tradycję. Następcami Apostołów są biskupi.

Kościół ma dwa wymiary, obydwa są konieczne do życia i funkcjonowania w Kościele.

  1. wymiar hierarchiczny – nie ma w nim demokracji, Jezus nadaje swojej wspólnocie pewien ład, Kościół z woli Bożej jest hierarchicznie uporządkowany: Jezus wybiera Piotra, któremu nadaje najwyższą władzę, potem są biskupi – następcy Apostołów, są podlegli papieżowi, następcy Piotra. Także wymiar hierarchiczny jest związany ze strukturą władzy, nadaje Kościołowi kształt, służy jego jedności. Taki kształt jest gwarantem posłuszeństwa i zgodności Kościoła z wolą Boga, Ewangelią Chrystusa i tradycją Kościoła. Można przedstawić jego w postaci piramidy:
    W rzeczywistości jednak, jeśli chcemy być wierni słowom Jezusa Nie tak będzie u was. Lecz kto by między wami chciał stać się wielkim, niech będzie waszym sługą. A kto by chciał być pierwszym między wami, niech będzie niewolnikiem waszym, na wzór Syna Człowieczego, który nie przyszedł, aby Mu służono, lecz aby służyć i dać swoje życie na okup za wielu». ” Mt 20, 26-28 obrazem hierarchii w Kościele powinna być odwrócona piramida:
  2. wymiar charyzmatyczny – są to Łaski, których Duch Święty udziela Kościołowi, poszczególnym jego członkom i wspólnotom dla wspólnego dobra.

Naszym zadaniem jest trwać w sercu Kościoła poprzez:

  1. poznawanie nauczania Kościoła – przyjąć i trwać w nim, stosować się do decyzji hierarchii, czytać Katechizm Kościoła Katolickiego, encykliki papieży, dokumenty soborowe, korzystać z nauczania w naszej parafii, grupie modlitewnej, uczestniczyć w rekolekcjach
  2. prowadzenie życia sakramentalnego
  3. życie sprawami Kościoła powszechnego oraz lokalnego
  4. apostolstwo – wezwanie do apostolstwa nie dotyczy tylko osób duchowych, naszym zadaniem jest świadczyć o Chrystusie naszym życiem i słowem w miejscach, w których jesteśmy.
  5. życie rokiem liturgicznym – rozważanie codziennych czytań mszalnych, liturgia godzin
  6. modlitwę z Kościołem i za Kościół – w szczególności za biskupów, kapłanów, głoszących słowo Boże, o jedność Kościoła i nowe powołania kapłańskie i zakonne.
  7. przechodzenie od postawy konsumpcyjnej i roszczeniowej do poczucia współodpowiedzialności za Kościół – Bóg daje nam dary, abyśmy służąc innym, budowali Kościół, każdy ma jakieś talenty, a jeśli twierdzi ,ze ich nie ma, to nawet modlitwa, wyrzeczenia, ofiarowane cierpienia są niezwykle cennymi darami. Nie żałujmy dla Królestwa Bożego ani czasu, ani pieniędzy, ani sił. Pan Bóg i tak nie pozwoli nam prześcignąć się w hojności.