Rozeznawanie i prowadzenie spotkania modlitewnego

Konferencja „O Spotkaniu modlitewnym cz. 2” 4.11.2019

Przypomnienie:

Spotkanie modlitewne składa się z różnych elementów, nie mają one stałego miejsca, ale są pewne zasady, kiedy mogą lub powinny wystąpić. Są 4 elementy, które muszą wystąpić, żeby spotkanie mogło zostać nazwane spotkaniem modlitewnym:
1. zgromadzeni w Imię Pana
2. Słowo Boże
3. Modlitwa uwielbienia
4. Modlitwa do Ducha Św.

Pozostałe, czyli,
5. Modlitwa dziękczynna
6. Modlitwa skruchy
7. Modlitwa prośby
8. Modlitwa do Maryi i przez Maryję
9. Świadectwa
10. Nauczanie
…mogą, ale nie muszą wystąpić.

Ale to było poprzednio, dzisiejszy temat, to dalsza część, czyli:

Prowadzenie Spotkania modlitewnego

„Cóż więc pozostaje, bracia? Kiedy się razem zbieracie, ma każdy z was już to dar śpiewania hymnów, już to łaskę nauczania albo objawiania rzeczy skrytych, lub dar języków, albo wyjaśniania: wszystko niech służy zbudowaniu.” 1 Kor 14, 26 – osoba prowadząca nie posiada wszystkich darów, ale je łączy i je animuje

„Lecz wszystko niech się odbywa godnie i w należytym porządku!” 1 Kor 14, 40

Porządku czyli:

  • brak chaosu, pomieszania modlitw
  • zgodnie z rozeznaną linią ale też zgodnie z prowadzeniem Ducha

Godnie czyli:

  • by uświadomić sobie obecność Boga
  • by uważnie słuchać Słowa Bożego, bo przecież właśnie teraz Bóg do nas przemawia
  • by była odpowiedź na Słowo, bo jak Bóg przemówił, to wypada odpowiedzieć
  • by była zgoda i jedność między uczestnikami

Jak sie przygotować do roli prowadzącego spotkanie:

  • jestem powołany przez Boga – jeśli zostanie mi zaproponowane prowadzenie spotkania, a ja chcę odmówić, zapytaj się siebie, dlaczego?
    – Nie umiem – to się naucz, przeczytaj jeszcze raz nauczanie o spotkaniu modlitewnym
    – Mimo, że mam wiedzę, to nie mam odpowiednich umiejetności – tego nie wiesz, jeśli nie spróbujesz
    – Nie mam doświ    adczenia – doświadczenie zdobędziesz prowadząc spotkanie, nie ma innego sposobu
    – Jeszcze nie jestem gotowy – nigdy nie jesteś gotowy, to nie od Twojej gotowości zależy, czy Bóg Cię powołuje, tylko od decyzji Boga. Bóg lubi wybierać sobie osoby niegotowe, niegodne     (przypomnijcie sobie powołanie Gedeona – jego ród był najmniejszy ze wszystkich rodów, a on sam był najmłodszy ze wszystkich braci, mnóstwo było wojowników w ludzie Izraela, ale Bó wybrał chłopca, który młucił zboże) Tych gotowych i pewnych siebie raczej będzie uczył pokory.
    – Wiem, że się nie nadaję – zapytaj, czy to nie jest fałszywa pokora,     fałszywa pokora jest tak naprawdę ukrytą pychą – to ja wiem lepiej Boże od Ciebie, że się nie nadaję, mimo że mi mówisz, że sie nadaję…
    Ale to nie jest tak, że teraz wszystkim, którzy tak mówią będziemy wytykać, ileż to w nich pychy jest. Spójrzmy na takiego Mojżesza, człowieka, przez którego Bóg dokonał wielkich rzeczy. On zaczynałpodobnie:
    (opis powołania Mojżesza)
    Wj 3-4 Idź przeto teraz, oto posyłam cię do faraona, i wyprowadź mój lud, Izraelitów, z Egiptu».
    1. A Mojżesz odrzekł Bogu: «Kimże jestem, bym miał iść do faraona i wyprowadzić Izraelitów z Egiptu?» A On powiedział: «Ja będę z tobą. Znakiem zaś dla ciebie, że Ja cię posłałem, będzie to, że po wyprowadzeniu tego ludu z Egiptu oddacie cześć Bogu na tej górze».
    2. Mojżesz zaś rzekł Bogu: «Oto pójdę do Izraelitów i powiem im: Bóg ojców naszych posłał mię do was. Lecz gdy oni mnie zapytają, jakie jest Jego imię, to cóż im mam powiedzieć?» Odpowiedział Bóg Mojżeszowi: «JESTEM, KTÓRY JESTEM». I dodał: «Tak powiesz synom Izraela: JESTEM posłał mnie do was». Idź, a gdy zbierzesz starszych Izraela, powiesz im: Objawił mi się Pan, Bóg ojców waszych, Bóg Abrahama, Bóg Izaaka i Bóg Jakuba i powiedział: Nawiedziłem was i ujrzałem, co wam uczyniono w Egipcie. Postanowiłem więc wywieść was z ucisku w Egipcie i zaprowadzić do ziemi opływającej w mleko i miód”. Oni tych słów usłuchają. I pójdziesz razem ze starszymi z Izraela do króla egipskiego i powiecie mu: Pan, Bóg Hebrajczyków, nam się objawił. Pozwól nam odbyć drogę trzech dni przez pustynię, abyśmy złożyli ofiary Panu, Bogu naszemu. Ja zaś wiem, że król egipski pozwoli nam wyjść z Egiptu tylko wtedy, gdy będzie zmuszony ręką przemożną. Wyciągnę przeto rękę i uderzę Egipt różnymi cudami, jakich tam dokonam, a wypuści was. Sprawię też, że Egipcjanie okażą życzliwość ludowi temu, tak iż nie pójdziecie z niczym, gdy będziecie wychodzić. Każda bowiem kobieta pożyczy od swojej sąsiadki i od pani domu swego srebrnych i złotych naczyń oraz szat. Nałożycie to na synów i córki wasze i złupicie Egipcjan».
    3. Na to powiedział Mojżesz: «A jeśli nie uwierzą i nie usłuchają słów moich, mówiąc, że Pan nie ukazał mi się wcale?» Wówczas Pan zapytał go: «Co masz w ręku?» Odpowiedział: «Laskę». Wtedy rozkazał: «Rzuć ją na ziemię». A on rzucił ją na ziemię, i zamieniła się w węża. Mojżesz zaś uciekał przed nim. Pan powiedział wtedy do Mojżesza: «Wyciągnij rękę i chwyć go za ogon». I wyciągnął rękę i uchwycił go, i stał się znów laską w jego ręku. «Tak uczyń, aby uwierzyli, że ukazał tobie Pan, Bóg ojców ich, Bóg Abrahama Bóg Izaaka i Bóg Jakuba». Ponownie rzekł do niego Pan: «Włóż rękę w zanadrze!» I włożył rękę w zanadrze, a gdy ją wyjął, była pokryta trądem białym jak śnieg. I rzekł znów: «Włóż rękę w zanadrze!» I włożył ją ponownie w zanadrze, a gdy ją po chwili wyciągnął, była taka jak reszta ciała. «Tak więc, jeśli nie uwierzą i nie przyjmą świadectwa pierwszego znaku, uwierzą świadectwu drugiego znaku. A gdyby nawet nie uwierzyli tym dwom znakom i nie zważali na mowę twoją, wówczas zaczerpniesz wody z Nilu i wylejesz na suchą ziemię; a woda zaczerpnięta z Nilu stanie się krwią na ziemi».
    4. I rzekł Mojżesz do Pana: «Wybacz, Panie, ale ja nie jestem wymowny, od wczoraj i przedwczoraj, a nawet od czasu, gdy przemawiasz do Twego sługi. Ociężały usta moje i język mój zesztywniał». Pan zaś odrzekł: «Kto dał człowiekowi usta? Kto czyni go niemym albo głuchym, widzącym albo niewidomym, czyż nie Ja, Pan? Przeto idź, a Ja będę przy ustach twoich i pouczę cię, co masz mówić».
    5. Lecz Mojżesz rzekł: «Wybacz, Panie, ale poślij kogo innego». I rozgniewał się Pan na Mojżesza, mówiąc: «Czyż nie masz brata twego Aarona, lewity? Wiem, że on ma łatwość przemawiania. Oto teraz wyszedł ci na spotkanie, a gdy cię ujrzy, szczerze się ucieszy. Ty będziesz mówił do niego i przekażesz te słowa w jego usta. Ja zaś będę przy ustach twoich i jego, i pouczę was, co winniście czynić. Zamiast ciebie on będzie mówić do ludu, on będzie dla ciebie ustami, a ty będziesz dla niego jakby Bogiem. A laskę tę weź do ręki, bo nią masz dokonać znaków».
    Nie jesteśmy lepsi od Mojżesza. Ani on lepszy od nas. Mamy takie same jak on wątpliwości. Ale co z tego. To Bóg działa, nie człowiek. Gdyby to człowiek działał, jego mądrość i umiejętności przemawiania, to spotkanie modlitewne nie miałby sensu.
  • staraj się na codzień rozeznawać wolę Bożą, wsłuchuj się w natchnienia Ducha Św. Jak to robić? Na przykład – zatrzymaj się na chwilę w ferworze swojej codzienności i zapytaj – Boże, co mogę teraz dla Ciebie zrobić i słuchaj, rozejrzyj się, spróbuj spojrzeć na swoje otoczenie oczyma Boga. W jakiejś sytuacji, która nie poszła po twojej myśli, zapytaj, jakie dobro mogę w tym odnaleźć, co dobrego ja mogę dać od siebie… Te delikatne poruszenia, zachęty do dobra to właśnie głos Ducha Św. Niesiony przez głos Anioła Stróża, więc warto też i z nim sie zaprzyjaźnić
  • codziennie oddawaj życie Jezusowi, codziennie schodź z tronu swojego życia i ustępuj Jemu miejsca
  • pokładaj ufność w Bogu, w Jego obietnicach
  • Bądź otwarty na dary Ducha Św i Jego charyzmaty
  • poznawaj Pismo Św. Czytaj codziennie choć mały fragment
  • prowadź życie modlitewne – łatwiej jest modlić się modlitwą osobistą ww wspólnocie gdy regularnie podejmuje się modlitwę osobistą indywidualnie. To jest moje doświadczenie.

Zadania osoby prowadzącej spotkanie:

  • rozpoczyna i kończy spotkanie (znak krzyża, zapalenie świecy lub wskazanie osoby zapalającej świecę, chyba że w grupie jest inna procedura zapalania)
  • koncentruje grupę na Chrystusie (orędzie na początku spotkania, zwrócenie uwagi na obecność Jezusa pośród nas)
  • zachęca innych do włączania się w modlitwę (ale nie holuje całego spotkania)
  • nadaje spotkaniu jednolity kierunek i charakter (wiąże elementy spotkania, elementy wynikają jeden z drugiego, treść pieśni jest przedłuzeniem treści modlitwy lub treść modlitwy jest przedłuzeniem treści pieśni, bo pieśń to też modlitwa, ma byś spójna z całością)
  • dba o to, aby modlitwa szła w kierunku wcześniej rozeznanym, ale też nieustannie wsłuchuje się w natchnienia jakie otrzymuje ona i członkowie grupy od Ducha Św
  • zachęca do odpowiedzi na Słowo Boże
  • pobudza do uwielbienia, używania darów, śpiewu, gestów, dzielenia się, świadectw
  • zwraca uwagę na porządek (upomina, jeśli ktoś miesza modlitwy, łamie jedność)
  • decyduje w sytuacjach nieprzewidzianych, w tym na bieżące natchnienia od Ducha Św

  • prowadzi nauczanie – na przykład zwraca uwagę na coś, co jest ważne dla wspólnoty, np – otwórzcie się na dary, wzbudźcie w sobie pragnienie, aby Duch Św działał w Was tak, jak sam chce

Uczestnicy są odpowiedzialni za tok spotkania w sposób następujący:

  • akceptują osobę prowadzącą – czyli poddają się jej prowadzeniu, nie krytykują, wspomagają poprzez aktywne włączanie się w modlitwę, przez postawę, życzliwość

  • dzielą się po spotkaniu swoimi spostrzeżeniami (dobre i złe strony) w celu zbudowania i wyeliminowania błędów ku lepszemu wzrostowi, intencja ma być dobra, życzliwa

Dlaczego jest potrzeba rozeznania spotkania modlitewnego?

Bóg powołał nas do tej wspólnoty i chce nas jako wspólnotę prowadzić. Ma dla nas specjalny plan na tu i teraz. A więc przed każdym spotkaniem modliewnym należy rozeznać Słowo Boże, poprzez które Bóg chce przemawiać do naszej wspólnoty oraz linię spotkania, która ma być w służbie rozeznanego Słowa.

Zespół rozeznający:

  • 3-5 osób
  • w skład zespołu wchodzi na pewno lider wspólnoty (lub jego zastępca) i animator muzyczny
  • spotkanie rozeznające prowadzi jedna osoba (niekoniecznie musi to być lider wspólnoty)

Kiedy odbywa się rozeznanie spotkania?

  • bezpośrednio przed spotkaniem ale może też być kilka dni wcześniej, najwcześniej tydzień przed, po zakończeniu poprzedniego spotkania, jeśli nie ma innej możliwości
  • rozeznanie jest na tu i teraz, nie można więc rozeznawać Słowa na kilka tygodni/ miesięcy przód (np. jedno spotkanie rozeznające wszystkie spotkania modlitewne w roku)

Jak długo trwa?

  • Nie dłużej niż pół godziny

Grupy początkujące:

Nie rozeznajemy Słowa Bożego:

  • na spotkaniu modlitewnym rozważamy słowo z liturgii Kościoła
  • etap ten nie powinien nas zaspokoić, nie możemy na nim poprzestać
  • na tym etapie uczymy się słuchać Pana – jest to słowo, które Pan mówi do całego Kościoła, ale pytamy, co do mnie konkretnie przez to słowo chcesz Panie powiedzieć, staramy się odnieść je do naszego życia i odpowiedzieć Bogu w modlitwie

Etap pośredni:

Zespół rozeznający wybiera słowo z liturgii Kościoła:

  • każda osoba z zespołu rozeznającego codziennie przez cały tydzień rozważa Słowo Boże z liturgii danego dnia
  • na spotkaniu rozeznającym każdy dzieli się tym, które słowo było dla niego ważne i uzasadnia
  • wybierane jest Słowo, które wskazało większość osób, można oddać swój głos na Słowo, które wskazał ktoś, ale można pozostać przy swoim pierwotnym wyborze
  • gdy nie można wyłonić jednego, osoba prowadząca spotkanie rozeznające  decyduje

Grupy z dłuższym stażem:

Przebieg spotkania rozeznającego:

1. wyciszenie, modlitwa do Ducha Św. o prowadzenie, otwarcie na Jego działanie i na wolę Bożą

2. słowo egzystencjalne – dzielimy się kolejno, jak jak widzę grupę, jak członkowie angażują się w modlitwę, jak przebiega dzielenie, jakie tematy są ważne dla członków, jaki jest stan ich ducha, czego potrzebują, jakie padają proroctwa, jakie wezwania modlitw przeważają, jakie są sytuacje zewnętrzne (imieniny proboszcza, święta w liturgii, jubileusze)

3. rozeznanie słowa profetycznego:

  • modlitwa o słowo
  • słuchanie Boga w ciszy
  • dzielenie się otrzymanymi światłami, przeczytanie fragmentów, ewentualnie uzasadnienie
  • wybór konkretnego fragmentu (najpierw przypomnienie wszystkich fragmentów, potem kolejno każda osoba wskazuje jeden fragment, nie swój – to Duch Św wybiera, jeśli ma być wybrany, to większość wskaże twój, nie przywiązujemy się do swojego fragmentu)

Ustalenie szczegółów – jak już mamy rozeznane słowo, należy jeszcze określić:

  • linię spotkania,czyli kolejność elementów – należy zawsze pamietać, aby linia spotkania była w służbie rozeznanego słowa, a więc ma służyć jak najlepszemu przygotowaniu uczestników do otworzenia się na Słowo, może jakieś orędzie wstępne, jakiś inne wporowadzenie w temat, zapowiedź. Nawet jeśli linia jest sztywną kolejnością, to dobrze jest , gdy prowadzący dopuszcza zmiany, wprowadzenie dodatkowego elementu (np. momentu ciszy, modlitwy równoczesnej, modlitwy w jezykach, doatkowego śpiewu, modlitwy wstawienniczej, dodatkowego orędzia, odpowiedzi na proroctwo, świadcetwo uczestnika…) w zależności od tego jak Bóg bedzie działał przez uczestników prowadzący powinien słuchać zarówno Ducha Św w swoim sercu jak i poruszeń w sercach innych, bo to jest dla niego znak, co czyni Pan i w jaki sposób prowadzi.

  • osobę prowadzącą spotkanie

  • osobę/ osoby czytające Slowo

  • osobę mówiącą komentarz do słowa

  • ewentualnie wybór pieśni

  • w jaki sposób grupa ma odpowiedzieć na Słowo: dzielenie otwarte, dzielenie w grupkach, modlitwa fragmentami, modlitwa odpowiedzi, świadectwa, dziekczynienie, uwielbienie, modlitwa wstawiennicza…

Zawsze kończąc spotkanie rozeznające – dzięujemy Bogu za Jego prowadzenie oraz powierzamy Jemu siebie oraz wszytkich uczestników spotkania, które rozeznaliśmy.

Pytania do dzielenia:

1a- Podziel się swoimi doświadczeniami z rozeznawania i prowadzenia spotkania modlitewnego. Co było dla Ciebie budujące, co było trudne?

1b- Jeśli Twoja grupka nie prowadziła jeszcze spotkania, jakie są Twoje obawy z tym związane, co jest niezrozumiałe? (animator nie musi udzielać wyjaśnień)

2 – Jakie dostrzegasz owoce spotkań prowadzonych przez inne grupki (nie chodzi o porównywanie sposobów prowadzenia, tylko o Twoje doświadczenie spotkania modlitewnego prowadzonego inaczej niż dotychczas)

3 – Dzielenie po dzieleniu: drugie kółko, co mnie poruszyło w dzieleniu innych, jakie miałem dziś odczucia podczas dzielenia